Εισαγωγή

 

Η ελληνική Πρωτεύ­ουσα δεν είναι τυ­χαία κατάσπαρτη από χριστιανικές εκκλησίες όλων των αιώνων και των ρυθμών. Η Αθήνα αποτελεί το λαμπρό παρά­δειγμα της συνέχισης της λατρείας και της μετάβα­σης από τον αρχαιοελληνικό κόσμο στο χριστιανικό πνεύμα. Όπου και να στρέψουμε το βλέμμα μας στις γειτονιές αυτής της πόλης, θα διακρίνουμε τα ίχνη ευσεβών ανθρώπων, τα οποία συνυπάρχουν αρμονικά στη διάρκεια των αιώνων και φωτίζουν τη συνέχεια ενός λαμπρού πνεύματος δημιουργίας και τέχνης. Οι κάτοικοι της πόλης των Αθηνών χαρακτηρίζονται από τον Απόστολο Παύλο «ως κατά πάντα δεισιδαιμονέστεροι» (Πραξ. 17,22), ενώ η ίδια η πόλη αποκαλείται από τον Απόστολο των Εθνών, «κατείδωλο» (Πραξ. 17,76).

Αυτό το κέντρο της τέχνης και της διανόησης είχε σαν κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα την ύπαρξη πολλών βωμών και προσκυνημάτων γνωστών, αγνώστων ακόμα και ξεχασμένων θεών. Η ευγενής ψυχή του πιστού εφευρίσκει πολλούς τρόπους για να εκφράσει την αγά­πη και την πίστη της προς τον κυβερνήτη της ζωής Τριαδικό Θεό και να εκδηλώσει την ευγνωμοσύνη της για τις ποικίλες ευεργεσίες που η πρόνοιά Του της επεφύλαξε.

Η αφιέρωση του παρόντος... εύχομαι να συντελέσει, ώστε οι αναγνώστες να αποκτήσουν μια βαθυτέρα γνωριμία με τα εκκλησιαστικά μνημεία της πόλεως των Αθηνών και να τα επισκέπτονται όχι ως απλά αξιοθέατα αλλά με διάθεση προσκυνηματική.

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & πάσης Ελλάδος

Ιερώνυμος